Маҳмудҷон Воҳидов

User Rating:  / 0

 Маҳмудҷон Воҳидов

Ҳунарпеша ва коргардони тоҷик Маҳмудҷон Воҳидов 10 октябри соли 1939 дар шаҳри Шайдони ноҳияи Ашт  ба дунё омадааст. Воҳидов  соли 1960 Донишкадаи давлатии драмаи Маскавро хатм карда, соли 1961 як сол ҳамчун актёри(нақшофари) театри мусиқии драмавии шаҳри Ленинобод фаъолият намудасст. Дар ҳамон сол ӯ ба Академияи давлатии ҳунарҳои драмавии ба номи Лоҳутии шаҳри Душанбе низ шомил шуд. Овози дилангези ӯ ва тасвири дақиқи ҳолати эҳсосӣ, равонӣ ва эмотсионалии қаҳрамонон ба тамошобинон бештар таассурот мебахшид. Ӯ бисёр нақшҳоеро офаридааст аз ҷумла: Митиа дар «Камбагалӣ айб нест», А. Островский, 1960; Дурандарте дар Шох Гавазн, К.Готстси, 1960; Незномов дар «Гунахкорони бигунох», асари А. Островский, солхои 1962 ва 1974; Кассио дар Отелло ва Ромео дар “Ромео ва Ҷулетта” , аз ҷониби В.Шекспир, 1963; Бейли дар “Хурриат” Г. Абдулло, 1964; Мотсарт дар «Фоҷиаҳои хурд», асари А. Пушкин, 1966; Азизӣ дар “Дуэл” , Бойҷиев, 1967; Бэжан дар “Бэжан ва Манижа” , Х. Хушкиноби, 1970; Эзоп дар “Эзоп”, Г. Фигейреду, 1971; Рӯдакӣ дар “Рӯдакӣ”, С.Улуғзода, 1973; Мамбет дар «Куллаи Фудзияма»  асари Ч. Айтматов ва Г. Муҳаммадҷонов, 1974; Усмонхоча дар “Гарнизон Таслим Намешавад”, Ч.Икромӣ, 1974; Хизрхон дар «Фарёди ишк», аз Г. Абдулло, 1975; Соломахин дар “Машварат”, А.Гельман, 1976; ва Ясан дар Медеяи Эврипид, 1977; ва дигарон. Воҳидов асосгузори театри “Як актёр” дар Тоҷикистон мебошад. Дар ин ҷода ӯ як зумра намоишномаҳоеро ба мисли «Гуфтугу бо худ», ки дар асоси «Рубоиёт» -и Умари Хайём, 1967; «Ватан ва Фарзандон» , 1969; «Ишқи зиндагӣ» (1971); ва ғайраҳоро офаридааст. Маҳорати режиссёрии(коргардонии) Вохидов дар спектакли «Алломаи Адҳам ва Дигарон»-и  С. Улугзода, соли 1976 намён аст. М.Воҳидов соли 1973 Ҳунарпешаи халқии Тоҷикистон эътироф карда шуд. Ӯ дар соли 1972 барандаи Ҷоизаи давлатии ба номи Рӯдакӣ, «Нишони Фахрӣ» ва инчунин қариб ҳамаи ҷоизаҳои Ҷумҳурии Тоҷикистон сарфароз гардидааст.  Воҳидов 9 ноябри соли 1977 дар Бағдод дар шароити мармуз даргузашт ва дар Душанбе ба хок супурда шудааст.

Махмудчон Вохидов 

Таджикский актер и кинорежиссер Махмудчон Вохидов родился 10 октября 1939 года в семье фермеров промышленного центра Шайдон Аштской области. В 1960 году Вохидов окончил Московский государственный драматический институт. В 1961 году год проработал оператором актер Ленинабадского музыкально-драматического театра. В том же году он также поступил в Государственную академию драматического искусства Лахути в Душанбе. Его пронзительный голос и точная передача эмоционального, психологического и эмоционального состояния персонажей больше всего впечатляли зрителей. Вот некоторые из исполненных им ролей: Мития в опере А. Островского «Камбагали аиб гнездо» («Бедность не стыдно»), 1960; Дюрандарте в «Шах Гавазн» (Король Бак) К. Гоцци, 1960; Незномов в «Гунакорони бегунох» («Невиновные грешники») А. Островского, 1962 и 1974 гг.; Кассио в «Отелло» (Отелло) и Ромео в «Ромео ва Джульетта» (Ромео и Джульетта) У. Шекспира, 1963; Бейли в «Хурриате» («Свобода») Г.Х. Абдулло, 1964); Моцарт в «Фоджиахой Хурд» («Маленькие бедствия») А. Пушкина, 1966; Азизи в «Дуэли» («Дуэль») Бойджиева, 1967 г.; Бижан в «Бижан ва Манижа» Х. Хушкиноби, 1970; Эзоп в «Эзупе» Г. Фигейреду, 1971 г.; Рудаки в (Рудаки), С. Улугзода, 1973; Мамбет в Куллайи Фудзияма (Восхождение на гору Фудзи) гл. Айтматов и Г. Мухаммадджонов, 1974; Усмон Ходжа в «Гарнизон Таслим Намишавад» («Гарнизон не сдается») Дж. Икроми, 1974; Хизрхон в «Фариоди Ишк» («Плач любви») Г.Х. Абдулло, 1975 г.р.; Соломахин в «Машварате» (Консультация) А. Гельмана, 1976; и Ясан в Медее Еврипид (СМИ Еврипида, 1977); и другие. Вохидов – основатель театра «Як актер» (артист) в Таджикистане. В этом формате он создал несколько спектаклей, таких как «Гуфтугу бо Худ» («Разговор с самим собой») на основе «Рубайёт» (четверостиший) Омара Хайяма, 1967 год; Ватан ва Фарзандон (Страна и потомство, 1969); «Ишки Зиндаги» («Жажда жизни», 1971); и другие. Режиссерское мастерство Вохидова проявилось в спектакле С. Улугзоды «Алломаи Адхам ва Дигарон» («Аллома Адхам и другие») (1976). Вохидов стал Народным артистом Таджикистана в 1973 году. Он получил Государственную премию Рудаки в 1972 году, «Знак Почета», а также почти все награды Республики Таджикистан.  Вохидов умер в Багдаде при загадочных обстоятельствах 9 ноября 1977 года. Похоронен в Душанбе.

Vohidov Mahmud  

Tajik actor and movie director Mahmud Vohidov was born into a family of farmers of the industrial center of Shaidon in Asht province on October 10, 1939.  Vohidov graduated from the Moscow State Institute of Drama in 1960. In 1961, he worked for a year as an actor at the Leninabad Music and Dramatic Theater. During that same year, he also became involved in the Lahuti State Academy of Dramatic Arts in Dushanbe. His piercing voice and his exact portrayal of the characters' emotional, psycho-logical and emotional states impressed his audiences the most. The following are some of the roles he undertook: Mitiya in Kambaghali Aib Nest (Poverty is not a Shame), by A. Ostrovskii, 1960; Durandarte in Shah Gavazn (King Buck), by K. Gotstsi, 1960; Neznomov in Gunahkoroni Begunoh (Guiltless Sinners), by A. Ostrovskii, 1962 and 1974; Kassio in Otello (Othello), and Romeo in Romeo va Julietta (Romeo and Juliet), by W. Shakespeare, 1963; Beyli in Hurriat (Freedom), by Gh. Abdullo, 1964); Motzart in Foji'ahoi Khurd (Small Calamities), by A. Pushkin, 1966; Azizi in Duel (The Duel), by Boijiev, 1967; Bizhan in “Bizhan va Manizha”, by H. Khushkinobi, 1970; Ezop in “Ezup”, by G. Figeyredu, 1971; Rudaki in (Rudaki), by S. Ulughzoda, 1973; Mambet in Qullaii Fudziyama (Ascent of Mount Fuji), by Ch. Aitmatov and Gh. Muhammadjonov, 1974; Usmon Khoja in Garnizon Taslim Namishavad (The Garrison Does not Surrender), by J. Ikromi, 1974; Khizrkhon in Faryodi 'Ishq (The Lament of Love), by Gh. Abdullo, 1975; Solomakhin in Mashvarat (Consultation), by A. Gelman, 1976; and Yasan in Medeyai Evripid (Media of Euripides, 1977); and others. Vohidov is the founder of the “yak aktyor”(an artist) theater in Tajikistan. Under this format, he created several of performances like Guftugu bo Khud (Talking to Oneself), based on the Rubaiyyot (Quatrains), by Omar Khayyam, 1967; Vatan va Farzandon (Country and Offspring, 1969); 'Ishqi Zindagi (Zest for Life, 1971); and others. Vohidov's directorial dexterity is apparent in the spectacle Allomai Adham va Digaron (Alloma Adham and Others), by S. Ulughzoda, 1976. Vohidov became a People's Artist of Tajikistan in 1973. He won the Rudaki State Prize in 1972, the Badge of Honor, as well as almost all the accolades awarded by the Republic of Tajikistan.  Vohidov died in Baghdad under mysterious circumstances on November 9, 1977. He is buried in Dushanbe.