Аминзода Зебо

User Rating:  / 0

 Аминзода Зебо

Раққоса ва балеринаи тоҷик Зебо Муҳиддиновна Аминзода 3 октябри соли 1948 дар оилаи ҳунармандони касбии шаҳри Сталинобод ба дунё омада, нозукиҳои ин касбро аз модаркалонаш Зокирова Кароматхон ва модараш Усмонова Ойдиной омӯхтааст. Падари ӯ шоири машҳур ва танбур навоз, Муҳиддин Аминзода мебошад. Солҳои 1958-1962 дар Донишкадаи хореографияи (санъати рақс) назди Театри бузурги Иттиҳоди Шӯравӣ дар назди Е.Н.Жемчужина таҳсил кардааст. Солҳои 1962-1965 дар шӯъбаи рақсҳои мардумии Донишкадаи хореографияи (санъати рақс) Тошканд дар назди Қ.Миркаримова таҳсил кардааст. Аз соли 1965 то соли 1978 дар Театри мусиқию мазҳакаи ба номи Пушкини шаҳри Ленинобод хунарнамоӣ кардааст. Солҳои 1978-1993 роҳбари ансамбли «Зебо»-и Кумитаи радио ва телевизиони Тоҷикистон буд. Солҳои 1993 ва 1994 муовини раиси Девони Вазирони Тоҷикистон буд. Соли 1994 намояндаи доимии Ҷумҳурии Тоҷикистон дар Ширкати байналмилалии радио ва телевизиони «Мир» дар Маскав шуд. Аминзода табиатан нозук ва хислати наҷиб дошт. Маҳорати беназири рақсу мусиқӣ ба ӯ имкон медиҳад, ки дар рақсҳои «Ҷонон», «Туёна», «Занг», «Санам» персонажҳои фаромӯшнашаванда офарад. «Дар чаман», «Муноҷот», «Вохурӣ» ва ғайра. Вай дар тӯли солҳо рақсҳои мардумии тоҷикро бо балети классикии ғарбӣ омехта карда, шаклҳое пайдо кардааст, ки якбора нав ва тароватбахшанд. Муҳимтар аз ҳама, вай рақсҳои худро дар атрофи чунин мавзӯъҳои асосӣ, монанди ҳаёт, меҳнат, ишқ ва бахти мардуми худ офаридааст. Истеъдоди у низ бо ичрои рақсҳои точик маҳдуд нест. Вай инчунин дар иҷрои рақсҳои халқҳои дигар ҷумҳуриҳои собиқ Иттиходи Шуравӣ ва ба як дараҷа ҷаҳониён муваффақият пайдо кардааст. Илова бар ин, вай дар як қатор намоишҳо , аз ҷумла Ашрофпараст -и Ҷ. Молер, «Рамаяна»-и Н. Гусева, «Лулион»-и А. С. Пушкин ва ғ. нақши асосиро иҷро намудааст.

Аминзода бо ордени Ленин (1970), Мукофоти Комсомоли Ленинии Тоҷикистон (1968), Мукофоти Комсомоли Ленинии Иттиҳоди Шӯравӣ (1982), мукофот бахшиба 100 солагии рӯзи таваллуди Ленин ва бо ордени Байрақи Сурхи меҳнат мукофотонида шудааст. Дар тӯли ҳаёташ Аминзода ба Булғористон, Афғонистон, Белгия, Ҳолланд, Ироқ, Непал, Туркия, Ҷопон ва Испания сафар кардааст.

Аминзода Зебо

Таджикская танцовщица и балерина Зебо Мухиддиновна Аминзода родилась в семье профессиональных артистов в Сталинабаде 3 октября 1948 года. Премудростям профессии она научилась у своей бабушки Закировой Кароматхон и матери Усмоновой Ойдиной. Ее отец – известный поэт и бубенист Мухиддин Аминзода. С 1958 по 1962 год училась в Институте  хореографии Большого театра Советского Союза у Е. Н. Жемчужиной. С 1962 по 1965 год училась в Ташкентском институте хореографии на отделении народного танца у К. Миркаримовой. С 1965 по 1978 год выступала в Ленинабадском театре музыки и комедии имени Пушкина.  С 1978 по 1993 год была руководителем ансамбля «Зебо» Комитета радио и телевидения Таджикистана. В 1993 и 1994 годах она была заместителем председателя Кабинета Министров Таджикистана. В 1994 году стала постоянным представителем Республики Таджикистан на Международной радиотелерадиокомпании «Мир» в Москве. Аминзода деликатный по натуре и благородный по характеру. Ее уникальные способности в танце и музыке позволяют ей создавать незабываемые образы в таких танцах, как «Джонон» («Джонан»), «Туёна» («Вечеринка»), «Занг» («Колокол»), «Санам» («Вечеринка»). Санам»), «Дар Чаман» («На лугу»), «Муноджот» («Полуночная молитва»), «Вохури» («Встреча») и другие.

На протяжении многих лет она смешивала таджикские народные танцы с классическим западным балетом и придумывала одновременно новые и освежающие формы. Что еще более важно, она создавала свои танцы вокруг таких важных тем, как жизнь, труд, любовь и удача ее народа. Ее талант не ограничивается исполнением таджикских танцев. Достигнута она также в исполнении танцев народов других республик бывшего Советского Союза и в некоторой степени мира. Кроме того, она была главной героиней ряда спектаклей, в том числе «Ашрофпараст» («Подхалим») Ж. Мольера, Рамаяна (Рамаяна) Н. Гусевой, Лулион (Цыгане) А. С. Пушкина и другие. Аминзода награжден орденом Ленина (1970 г.), премией Ленинского комсомола Таджикистана (1968 г.), премией Ленинского комсомола Советского Союза (1982 г.), премией 100-летия со дня рождения Ленина и орденом Красного Знамени. труда. Аминзода побывал в Болгарии, Афганистане, Бельгии, Голландии, Ираке, Непале, Турции, Японии и Испании.

Aminzoda Zebo

 Tajik dancer and ballerina Zebo Muhiddinovna Aminzoda was born into a family of professional artists in Stalinabad on October 3, 1948. She learned the intricacies of the profession from her grandmother, Zakirova Karomatkhon and her mother, Usmonova Oidinoi. Her father is a famous poet and tambourine player, Muhiddin Aminzoda. From 1958 to 1962, she studied at the Institute of Choreography at the Great Theater of the Soviet Union under E. N. Zhemchuzhina. From 1962 to 1965, she studied at the Tashkent Institute of Choreography's division of  People's Dances under Q. Mirkarimova. From 1965 to 1978, she performed at the Pushkin Music and Comedy Theater of  Leninabad.  From 1978 to 1993, she was the Head of the Zebo Ensemble at the Committee for Tajik Radio and Television. In 1993 and 1994, she was the Vice-Chairman of the Cabinet of Ministers of Tajikistan. In 1994, she became the Permanent Representative of the Republic of Tajikistan at the Mir International Radio and Television Company in Moscow. Aminzoda is delicate in nature and noble in character. Her unique abilities in dance and music enable her to create unforgettable characters in such dances as, "Jonon" ("Jonan"), "Tuyona" ("Party"), "Zang" ("Bell"), "Sanam" ("Sanam"), "Dar Chaman" ("On the Meadow"), "Munojot" ("Midnight Prayer"), "Vokhuri" ("Meeting"), and others.

Over the years, she has blended Tajik folk dances with classical Western ballet and come up with forms that are at once new and refreshing. More importantly, she has created her dances around such major themes as life, labor, love, and the good fortune of her people.

Neither is her talent restricted to the performance of Tajik dances. She is also accomplished in the performance of the dances of the peoples of  the other republics of the former Soviet Union, and to a degree, of the world. In addition, she was the main player in a number of spectacles, including Ashrofparast (The Sycophant) of  Zh. Moliere, Ramayana (Ramayana) of  N. Guseva,  Lulion (The Gypsies) of  A. S. Pushkin, and others.

Aminzoda received the Order of  Lenin award (1970), the Lenin Komsomol Prize for Tajikistan (1968), the Lenin Komosomol Prize for the Soviet Union (1982), the 100th Anniversary of the Birth of  Lenin Prize, and the  Order of the Red Banner of  Labor. Aminzoda has traveled to Bulgaria, Afghanistan, Belgium, Holland, Iraq, Nepal, Turkey, Japan, and Spain