Қаҳрамони қотил

User Rating:  / 1

Қаҳрамони қотил ё Қаҳрамоннома асаре аз Абӯтоҳир Муҳаммад ибни Ҳасан ибни Алӣ ибни Исмоил ибни Мӯсои Тарсусӣ муаллифи пуркори асри XII аст. Ин достон, ки дар зумраи адабиёти омма маҳсуб мешавад, даврони асотири подшоҳии Ҳушангшоҳ ва диловариҳои паҳлавонон ва айёрони ӯро бозтоб медиҳад. Аз ҷумла, шахсиятҳои аслии ин достон ба Қаҳрамон, Ҳушангшоҳ, Гарданкашон, Сарвихиромон ва Баҳроми Ҷабалӣ метавон ишора кард. Аз Қаҳрамони қотил чандин нусха ба забони форсӣ, туркӣ, ӯзбекӣ мавҷуд аст. Аз ҷумла, дар фонди Осорхонаи вилояти Суғд низ чопи сангии ин асар бо забони ӯзбекӣ мавҷуд аст.

Китоб соли 1323/1906 аз тарафи Муҳаммад Сайидхоҷа китобат шуда, бо саъйу эҳтимоми Мулло Мирмахдум валади Уғрошоҳ дар Тошканд ба табъ расидааст.

Тиляева Шаҳноза – корманди илмӣ шуъбаи дастхатҳо